ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟ «ΑΓΝΩΣΤΟ»

27,May
x_7ef270e5Καθώς έρχεται το καλοκαίρι, πολλοί περιμένουν πώς και πώς να ταξιδέψουν κάπου κι άλλοι φεύγουν όποτε μπορούν, για να ξεκουραστούν και να ανανεωθούν για τις δουλειές και τις πολυποίκιλες υποχρεώσεις τους. Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, τούτο το διάστημα μας βοηθάει να μπούμε στο κλίμα του αποχωρισμού και των ταξιδιών, προ πάντων στον… πνευματικό κόσμο. Κι αν παραξενεύεστε, περιμένετε, και θα καταλάβετε τι εννοούμε. Θα μπορούσε να επισημάνει κανείς από την αρχή πως όλη η ζωή της Εκκλησίας είναι ένα συνεχές «ταξίδι», που ξεκινάει με τη γέννηση, μα προπαντός, με τη βάπτιση, περνάει από διάφορους «σταθμούς» και φτάνει στην «τελευταία πράξη», οπότε  κλείνει η  «αυλαία», για να αρχίσει αμέσως η πορεία προς τον άγνωστο κόσμο των πνευμάτων. Ξεκινώντας από τη βαθιά υπόσταση του ανθρώπου, ο Κάλλιστος Ware μιλάει για το έμφυτο χαρακτηριστικό του, να επιδιώκει τη συνεχή ανάπτυξη, κίνηση προς τα εμπρός. Για να πει στη συνέχεια: «Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ζώο στατικό, αλλά δυναμικό. Είναι ένας προσκυνητής και ένας ταξιδευτής- homo viator» ( «Η ΕΝΤΟΣ ΗΜΩΝ ΒΑΣΙΛΕΙΑ», σελ. 62). Και, βεβαίως, οι συνειρμοί μάς οδηγούν στα επί γης προσκυνήματα, αξιόλογα, βέβαια, για την πίστη πολλών, αλλά, όχι πως μπορούν να συγκριθούν με την «εν Πνεύματι και αληθεία» λατρεία του Θεού, που ο Κύριος τόνισε τόσο έντονα στον περίφημο διάλογό Του προς τη Σαμαρείτισσα και που πραγματοποιείται με τη συμμετοχή στη ζωή της Εκκλησίας. Αυτή μας ανοίγει τη Βασιλεία του Θεού με τα θεία μυστήρια, δια Πνεύματος Αγίου. Κι είναι, νομίζω, τραγικό, αυτό που, όπως πληροφορούμαστε, συμβαίνει σήμερα σε Ευρωπαϊκές χώρες, όπου τα ποσοστά των «προσκυνητών» των   θρησκευτικών τόπων και μνημείων αυξάνονται, σε αντίθεση με τον αριθμό των «τακτικών», συνεπών πιστών, που, μάλλον μικραίνει!           «Τὴν ὑπὲρ ἡμῶν πληρώσας οἰκονομίαν, καὶ τὰ ἐπὶ γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεὸς ἡμῶν, οὐδαμόθεν χωριζόμενος» (Κοντάκιον). Με τους ύμνους της Αναλήψεως του Κυρίου νωπούς στις ακοές μας, έχει ιδιαίτερη σημασία να προσέξουμε ότι, από τη μια μεριά, Εκείνος είχε πολλές φορές προειδοποιήσει τους αγαπημένους Του μαθητές για την αναχώρησή Του από τούτη τη ζωή, αλλά, από την άλλη, επανειλημμένως τους διαβεβαίωνε, πως  θα τους στείλει «άλλον Παράκλητον», που επρόκειτο να τους διδάξει όλα όσα Εκείνος δεν είχε προλάβει, στο σύντομο πέρασμά Του. Κι επίσης, ότι Αυτός θα ήταν μαζί τους, «έως της συντελείας του αιώνος». Μέσα στη σκοτοδίνη, τη βαθιά θλίψη τους, μια χαραμάδα φωτός ανοίγει ο Διδάσκαλος, με τα γλυκύτατα λόγια Του. Τονώνει το ηθικό τους. Έτσι, θα στενοχωρηθούν, θα κλάψουν για το χωρισμό, αλλά θα μπορέσουν να δραστηριοποιηθούν και να πραγματοποιήσουν το τεράστιο έργο που τους είχε αναθέσει: τη διάδοση του Ευαγγελίου σ’ όλα τα μήκη και πλάτη της γης.  
[audiotube id=”M4QqIFzeyWc”]
  Αμέσως μετά την απόδοση της Εορτής της Αναλήψεως, το Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής, η Εκκλησία μάς μεταφέρει σ’ έναν άλλο κόσμο: στη μετά θάνατον ζωή. Πανάρχαια νεκρικά έθιμα και συνήθειες συνδέονται με τούτο το τριήμερο.  Η υπέροχη υμνολογία μάς παρακινεί να προσευχηθούμε για όλους τους νεκρούς: «πάντας ἀνάπαυσον Κύριε, τοὺς κοιμηθέντας εὐσεβῶς, ἢ ἐν ἐρήμοις, ἢ πόλεσιν, ἢ ἐν θαλάσσῃ, ἢ ἐν γῇ, ἢ ἐν παντὶ τόπῳ, βασιλεῖς τε, ἱερεῖς, ἀρχιερεῖς, μοναστάς καὶ μιγάδας, ἐν ἡλικίᾳ πάσῃ παγγενεῖ, καὶ ἀξίωσον τούτους τῆς οὐρανίου βασιλείας σου» (Στιχηρό Εσπερινού). Μ’ άλλα λόγια, η Εκκλησία, η μάνα ζώντων και νεκρών, γνωστών και αγνώστων, αγκαλιάζει όλα τα μέλη της, που έζησαν κι αποχώρησαν κάτω από διαφορετικές συνθήκες, πιθανότατα εντελώς άγνωστες, ακόμα και στο οικείο τους περιβάλλον. Έτσι εκφράζεται η οικουμενικότητα και η καθολικότητα της  Εκκλησίας του Χριστού. Ο Παύλος Ευδοκίμωφ γράφει: «Οι καθαρμένες ψυχές πορεύονται  μυσταγωγούμενες προοδευτικά στο ουράνιο μυστήριο και πλησιάζουν το Ναό και το Αρνίον. Οι άγγελοι και οι άνθρωποι έρχονται σε μία προκαταρτική αλληλοκοινωνία και με το <Άγιος, άγιος, άγιος>, ανεβαίνουν μαζί τα προπύλαια του <οίκου του Αιωνίου>. Εκεί είναι το <άγιον>, όπου εισέρχεται ο Κύριος και όπου οι πληγωμένοι φίλοι του Νυμφίου συγκεντρώνονται σε κοινωνία αγίων, γύρω από την αιμάσσουσα καρδία του Θεανθρώπου…Οι ψυχές ανέρχονται τις βαθμίδες, αλλά βρίσκονται στην αναμονή της Ημέρας του Κυρίου» («Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ», σελ.442). ASCENSION-webΑν μπορούσαμε, φίλοι μου, να φανταστούμε τη χαρά  των κεκοιμημένων μας, όταν, με τους  τρόπους που  μας υποδεικνύει η Εκκλησία-λειτουργίες, μνημόσυνα, προσευχές, φιλανθρωπία- τους ελκύουμε στο Τραπέζι του Κυρίου! Αλλά, κι εμείς, ακούραστοι ταξιδευτές προς την «ατέλεστη τελειότητα» της πνευματικής ζωής, παλεύοντας με προβλήματα, φόβους, απογοητεύσεις, κινδύνους, πειρασμούς κι αγωνίες τούτου του βίου, ας συμπορευόμαστε μ’ Εκείνον που είναι η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή! Και που δε μας αποχωρίζεται, αλλά μας διαβεβαιώνει: «Ἐγώ εἰμι μεθ’ ὑμῶν, καὶ οὐδεὶς καθ’ ὑμῶν».

Νίκος Σιγανός

Εσπερινός Εγκαινίων του Ιερού Ναου Αγίας Άννης

Ενορία Ευαγγελίστριας – Λήψη από ελικόπτερο

Κοπή Βασιλόπιτας με τον Κώστα Μακεδόνα 21/1/2018

Παρασκευή πρόσφορου

     

Επισκέπτες της Ιστοσελίδας

3649603

RSS Ορθόδοξος Συναξαριστής

  • Το εορτολόγιο της ημέρας
    ..:: Ορθόδοξος Συναξαριστής ::..Σήμερα 29/03/2024 εορτάζουν:Β' ΧαιρετισμοίΆγιος Μάρκος επίσκοπος Αρεθουσίων, Κύριλλος διάκονος, και των εν Ασκάλωνι και Γάζη παρθένων γυναικών και ιερωμένων ανδρώνΆγιοι Ιωνάς, Βαραχήσιος και οι συν αυτοίς Ζανιθάς, Λάζαρος, Μαρουθάς, Ναρσής, Ηλίας, Μάρης, Άβιβος, Σιμιάθης και Σάββας (ή Σώθα)Άγιος Διάδοχος επίσκοπος ΦωτικήςΆγιος Ευστάθιος ο Ομολογητής επίσκοπος Κίου ΒιθυνίαςΌσιος Ησύχιος ο ΣιναΐτηςΌσιοι Ιωνάς, Μάρκος […]
Go To Top