Σχόλια στο Ευαγγέλιο της Κυριακής

16,Feb

ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ΄ (Ματθ.Ιε΄, 21-28)

ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ

        canaanite-woman  Υπάρχει μια παράξενη διήγηση στο βιβλίο της Γενέσεως, που, το μήνυμα και ο συμβολισμός της έχουν μια εκπληκτική διαχρονικότητα. Πρόκειται για την δραματική εκείνη νύκτα, που, ο Ιακώβ «πάλευε» με το Θεό, καθώς είχε ζητήσει πρωτύτερα τη βοήθειά Του. Και, διάλεξε αυτό τον τρόπο ο Μεγαλοδύναμος, για να ενισχύσει την αυτοπεποίθηση του φοβισμένου δούλου Του, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον αδελφό του. Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή μοιάζει να επαναλαμβάνεται το ίδιο φαινόμενο, με άλλα πρόσωπα και διαφορετικές συνθήκες. Αλλά, η τρομερή «πάλη» με το Θεό αφορά αμέτρητους ανθρώπους, καθώς, είτε τον πιστεύουν, είτε όχι, αργά ή γρήγορα βρίσκονται αντιμέτωποι με μεγάλα μεταφυσικά και υπαρξιακά ερωτήματα, και, μάλιστα, ενώπιον του θανάτου. Προσεγγίζοντας την περίπτωση της Χαναναίας, ελπίζομε να φωτιστεί λίγο το μεγάλο ζήτημα της πίστης.

Ο Χριστός και η Χαναναία

          Τα γεγονότα συμβαίνουν στα μέρη Τύρου και Σιδώνος, πόλεων παραθαλασσίων στα βόρεια, πέρα από τη Γαλιλαία. Μια Χαναναία, δηλαδή, Συροφοίνισσα και ειδωλολάτρισσα, που η κόρη της ήταν δαιμονισμένη, μαθαίνοντας πως ο Χριστός περνούσε από τα μέρη εκείνα, έτρεξε και του φώναξε δυνατά, παρακαλώντας Τον να τη θεραπεύσει. Εκείνος, δεν της απαντά. Οι μαθητές τον παροτρύνουν να τη διώξει, για να μην τους ενοχλεί με τις φωνές της. Κι όταν λέει ότι απεστάλη μόνο για τους Ιουδαίους, αυτή δεν πτοείται. Αντίθετα, πέφτοντας τον προσκυνά και επιμένει να τον θερμοπαρακαλεί. Στη σκληρή δοκιμασία που την υποβάλλει ο Ιησούς, ταπεινώνεται και περιμένει. Αι, τότε πια, ο Κύριος, «υποχωρεί», επαινεί τη βαθιά πίστη της και, την ίδια στιγμή, στέλνει τη θεραπεία στο παιδί της. Όπως και στην περίπτωση του Ιακώβ, βλέπομε μια σκληρή δοκιμασία. Η Χαναναία, αν και ζούσε σε ειδωλολατρικό περιβάλλον, είχε μέσα της στοιχεία που θα τα ζήλευαν και οι πιο συνεπείς πιστοί. Οι ελάχιστες πληροφορίες της για το Χριστό ήταν αρκετές, για να  βάλουν βαθιά μέσα της τη ζωντανή πίστη στη δύναμή Του, ώστε να μη σταθούν ικανές να κάμψουν την αποφασιστικότητά της, ούτε η επιφανειακή αδιαφορία, ούτε η υποκριτική υποτίμησή Του. Με την επιμονή της τον «νίκησε», για να εισπράξει το θαύμα της αγάπης Του και το φωτοστέφανο του  επαίνου Του: «Ω γύναι, μεγάλη σου η πίστις»!  Με τη βαθιά πίστη, την ταπεινοφροσύνη και την καρτερικότητά της,  έμοιασε στον Αβραάμ, τον Ιώβ, το Μωυσή και όλους τους Προφήτες.

Η Χαναναία, οδηγός μας

          Πολλές φορές, βέβαια, και μείς βρισκόμαστε σε παρόμοιες δυσκολίες. Στη φουρτουνιασμένη  θάλασσα της ζωής μας, πελώρια κύματα του πόνου υψώνονται, διαταράσσοντας την εσωτερική γαλήνη κι απειλώντας τις σχέσεις μας με τον ίδιο το Θεό. Άλλοτε πάλι, οι απογοητεύσεις που εισπράττομε, είτε από τους δικούς μας ανθρώπους, είτε από πρόσωπα που εκτιμούμε, είτε από την αποτυχία στην επίτευξη των στόχων και των οραμάτων  μας, οι αδικίες και οι συνεχείς προκλήσεις του κόσμου, κλυδωνίζουν το σκάφος της ψυχής, απειλώντας να το ρίξουν στα βράχια της απογοητεύσεως και της απιστίας. Όντας μέλη της Εκκλησίας, με ενσυνείδητη συμμετοχή στη λατρεία κι ακόμα, με μικρό ή μεγάλο πνευματικό αγώνα, βιώνουμε την «εγκατάλειψη» του Θεού. Σα να μην υπάρχει! Γνώσεις, σοφίες, μόχθοι, ξενύχτια και ιδρώτες χρόνων ολόκληρων, κινδυνεύουν να διαγραφούν  από το στερέωμα των κατακτήσεών μας, καθώς  προβάλλουν  εντελώς άχρηστα, στις κρίσιμες στιγμές του σκότους και της Αβύσσου. Τι είναι, λοιπόν η πίστη; Μας είπε κανείς πως είναι κάτι εύκολο, έτοιμο, δεδομένο; Μήπως, πάλι, ο Χριστός ήρθε για να καταργήσει το μυαλό, την έρευνα, το λογικό μας; Ή, μήπως, η Εκκλησία φοβάται την αληθινή επιστήμη; Τέτοιοι ισχυρισμοί, προδίδουν άγνοια, αν δε συνιστούν και ύβρη προς το Δημιουργό, αφού Εκείνος εμφύτευσε αυτές τις ικανότητες στην ψυχή μας.  Μάλιστα, όχι μόνο οι παρατηρήσεις και  οι νόμοι του Σύμπαντος, αλλά, και η έρευνα των Γραφών, κατά το δικό Του λόγο, μαρτυρούνε την ύπαρξη και την άπειρη αγάπη Του. Όσοι βιώνουν πραγματικά τη ζωή της Εκκλησίας, των αγίων και των μυστηρίων, δεν έχουν να φοβηθούν στους κλυδωνισμούς της ζωής τους. Έχουν εμπιστοσύνη στο Θεό, καθώς αναπνέουν το «οξυγόνο» της αγάπης Του, ακόμα κι όταν νιώθουν να τους έχει «εγκαταλείψει». Παλεύοντας να κρατήσουν ενεργά τα χαρίσματα που έλαβαν, δεν απογοητεύονται, δε λιποψυχούν, δεν εγκαταλείπουν το στίβο των μεγάλων αγωνισμάτων. Ας επικαλούμαστε, κι εμείς, τον Κύριο, ελπίζοντας στη δύναμή Του: «Εγώ δε πτωχός ειμί και πένης. Ο Θεός , βοήθησόν μοι. Βοηθός και ρύστης μου ει συ Κύριε, μη χρονίσης» (Ψαλμ.69,6).

Ν.Σ.

 

Εσπερινός Εγκαινίων του Ιερού Ναου Αγίας Άννης

Ενορία Ευαγγελίστριας – Λήψη από ελικόπτερο

Κοπή Βασιλόπιτας με τον Κώστα Μακεδόνα 21/1/2018

Παρασκευή πρόσφορου

     

Επισκέπτες της Ιστοσελίδας

3649602

RSS Ορθόδοξος Συναξαριστής

  • Το εορτολόγιο της ημέρας
    ..:: Ορθόδοξος Συναξαριστής ::..Σήμερα 29/03/2024 εορτάζουν:Β' ΧαιρετισμοίΆγιος Μάρκος επίσκοπος Αρεθουσίων, Κύριλλος διάκονος, και των εν Ασκάλωνι και Γάζη παρθένων γυναικών και ιερωμένων ανδρώνΆγιοι Ιωνάς, Βαραχήσιος και οι συν αυτοίς Ζανιθάς, Λάζαρος, Μαρουθάς, Ναρσής, Ηλίας, Μάρης, Άβιβος, Σιμιάθης και Σάββας (ή Σώθα)Άγιος Διάδοχος επίσκοπος ΦωτικήςΆγιος Ευστάθιος ο Ομολογητής επίσκοπος Κίου ΒιθυνίαςΌσιος Ησύχιος ο ΣιναΐτηςΌσιοι Ιωνάς, Μάρκος […]
Go To Top