Αναζητώντας τη συλλογικότητά μας

28,Sep

       Στις μέρες μας, συχνά γίνεται λόγος για τα «ατομικά δικαιώματα», που δυστυχώς πολλές φορές καταπατούνται κυρίως από κείνους που «μεγαλοφώνως» τα κηρύσσουν. Με τις τρομερές επιδράσεις  της Δύσης σ’ όλους τους τομείς της ζωής μας, πολλοί νομίζουν ότι και η Πίστη, η Λατρεία, ο τρόπος ζωής μας, αποτελούν απόλυτες, «ατομικές επιλογές», «ιδιωτική υπόθεση», γι’ αυτό κι επιθυμούν ή επιδιώκουν την περιθωριοποίηση της Εκκλησίας, την εκτόπισή της από τη δημόσια ζωή του τόπου. Άραγε, έχουν δίκιο;

Δε χρειάζεται να ανατρέξουμε στην αρχαιότητα, για να αποδείξουμε το ρόλο της κοινωνικότητας και της αλληλεγγύης  στη συγκρότηση και την πρόοδο των κοινωνιών. Μπορεί στα νέα προγράμματα των Σχολείων να υποβαθμίζεται η Αγία Γραφή, αλλά, τώρα και χιλιάδες χρόνια, είναι γνωστό το φιλάνθρωπο πνεύμα του Μωσαϊκού Νόμου, καθώς και το επαναστατικό κήρυγμα των Προφητών, με τα πολύ προοδευτικά μηνύματα (αγάπης, ειρήνης, δικαιοσύνης), και μάλιστα σε εποχές απερίγραπτης βαρβαρότητας και ειδωλολατρίας. Επίσης, είναι έντονος ο δημόσιος χαρακτήρας της λατρείας στον Ιουδαϊσμό, που επηρέασε τη χριστιανική λατρεία.

Τι να πούμε, λοιπόν, για τη άφθαστη διδασκαλία και τον τρόπο ζωής του Χριστού, των Αποστόλων και των Αγίων Πατέρων; Να θυμίσουμε τη ζωή των πρώτων χριστιανών, με την  κοινή λατρεία, την ομόνοια και την κοινοκτημοσύνη, που είναι στους αντίποδες του νεότερου τρόπου σκέψης και ζωής; Να μιλήσουμε για την καταστροφική δύναμη της «φιλαυτίας», που αντιμάχεται η ησυχαστική και ασκητική Παράδοσή μας, σε αντίθεση με την ατομοκρατία της Δύσης; Ή, για τα «θαύματα» των Κοινοτήτων στην Τουρκοκρατία, στα Ορθόδοξα Μοναστήρια και στην Ορθόδοξη Ιεραποστολή, που διασώζουν τον κοινοτικό  χαρακτήρα της Ορθοδοξίας; Δυστυχώς, και στην εκκλησιαστική  μας ζωή έχουν εισχωρήσει πολύ ο άκρατος ατομικισμός, οι σκοπιμότητες, η κενοδοξία, το συμφέρον.

 Μα είναι απαράδεκτα κι όσα συμβαίνουν σήμερα και στη δημόσια Παιδεία. Κι ο μέσος πολίτης αναρωτιέται: είναι εξουσιοδοτημένος ο κάθε υπουργός να προωθεί νομοσχέδια και «μεταρρυθμίσεις», που θα οδηγήσουν στο ξερίζωμα αιώνιων αξιών, προτύπων και εθνικών παραδόσεων; Επίσης, ρωτούνε πολλοί «τι κάνει η Εκκλησία» μπροστά σε πολύ σπουδαία ζητήματα-εννοώντας την ηγεσία της- και τι θα πράξει, για κείνα που, πιθανόν πιο κρίσιμα, πρόκειται να ακολουθήσουν. Αλλά, ας αναρωτηθούμε ποιος είναι ο ρόλος των κληρικών και ποιος των λαϊκών στη ζωή της Εκκλησίας.  Άραγε, για την Πίστη, τη Λατρεία, την Κατήχηση, τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, και τόσα άλλα θέματα, ευθύνονται μόνο οι ποιμένες, ή και οι «λαϊκοί», με τις δωρεές του Πνεύματος, που χαριτώνονται με το βάπτισμά τους;
%ce%b7_%cf%80%ce%b1%cf%81%ce%b1%ce%b2%ce%bf%ce%bb%ce%ae_%cf%84%ce%bf%cf%85_%cf%83%cf%80%ce%bf%cf%81%ce%ad%cf%89%cf%82

 Σε ένα Παγκρήτιο Ιατρικό Συνέδριο που πραγματοποιήθηκε πριν λίγες μέρες στο Ηράκλειο, έγινε λόγος για τη συμβολή του «δυτικού τρόπου» διατροφής στη δημιουργία κάποιων μορφών καρκίνου. Και σκέφτομαι: πώς θα προστατευτούμε από την «ασθένεια» του σκληρού εγωκεντρισμού του σύγχρονου «Πολιτισμού», που εκτοπίζει συνεχώς τον Ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής; Δε βλέπομε πως, κοινωνίες, στις οποίες κυριαρχούν ο άκρατος ατομικισμός και η «εκκοσμίκευση», εκβαρβαρίζονται, χάνουν την ανθρωπιά τους; Ή μήπως από τούτη την «ύβρη» δεν καταστρέφεται το Περιβάλλον και δεν απειλείται η ζωή σ’ ολόκληρο τον Πλανήτη;

Unus Christianus, nullus Cristianus, λέει ένας αρχαίος εκκλησιαστικός συγγραφέας.  Η «ατομική» πίστη, ευσέβεια, ηθική, σωτηρία του «δυτικού» ανθρώπου, απορρίπτονται στην Ορθοδοξία. Θα λέγαμε ότι η πεμπτουσία της κοινωνικής διδασκαλίας της εστιάζεται, όχι στο «Εγώ», αλλά στο «Εμείς» του Μακρυγιάννη. Ο ατομικισμός μοιάζει με βόμβα στα θεμέλια της κοινωνικότητας που δόθηκε από το Δημιουργό στους Πρωτοπλάστους. Κι αν για την αντίληψη του σύγχρονου αθεϊσμού, οι «άλλοι είναι κόλαση», ο Ορθόδοξος, στο πρόσωπό του συνανθρώπου  «βλέπει το θεό», μετά τον Ένα και Αληθινό Θεό μας. Οφείλουμε, λοιπόν, να αντιμετωπίζουμε τα σπουδαία ζητήματα με εκκλησιαστικό, κι όχι ατομικό, «κοσμικό» τρόπο.

 Τα κοινωνικά και τα εθνικά μας προβλήματα οξύνονται ολοένα και περισσότερο. Όμως, ας μη γινόμαστε θύματα του εθνικισμού, ούτε των «μελλοντολόγων», που εμπορεύονται τις ανάγκες, τις ελπίδες μας και την ίδια την Πίστη. Είναι ανάγκη να προβληματιστούμε τούτες τις ώρες, που οι πνευματικές ρίζες, οι πατρογονικές μας εστίες απειλούνται, όχι μόνο από ξένους  παράγοντες, αλλά κι από τις ιδεοληψίες διαφόρων δικών μας  προσώπων. Νομίζω ότι είναι καιρός να εγερθεί ο «λαός του Θεού» από τον «ύπνο» του και να αναλάβει τις ευθύνες του, γιατί πληθαίνουν συνεχώς οι «λύκοι», για τους οποίους προειδοποίησε ο Χριστός κι έγραψαν οι Μαθητές Του. Αλλά και οι πολιτικοί οφείλουν να σέβονται την Εκκλησία μας, την Τροφό του Έθνους.

Νίκος Σιγανός, θεολόγος

Εσπερινός Εγκαινίων του Ιερού Ναου Αγίας Άννης

Ενορία Ευαγγελίστριας – Λήψη από ελικόπτερο

Κοπή Βασιλόπιτας με τον Κώστα Μακεδόνα 21/1/2018

Παρασκευή πρόσφορου

     

Επισκέπτες της Ιστοσελίδας

3649581

RSS Ορθόδοξος Συναξαριστής

  • Το εορτολόγιο της ημέρας
    ..:: Ορθόδοξος Συναξαριστής ::..Σήμερα 29/03/2024 εορτάζουν:Β' ΧαιρετισμοίΆγιος Μάρκος επίσκοπος Αρεθουσίων, Κύριλλος διάκονος, και των εν Ασκάλωνι και Γάζη παρθένων γυναικών και ιερωμένων ανδρώνΆγιοι Ιωνάς, Βαραχήσιος και οι συν αυτοίς Ζανιθάς, Λάζαρος, Μαρουθάς, Ναρσής, Ηλίας, Μάρης, Άβιβος, Σιμιάθης και Σάββας (ή Σώθα)Άγιος Διάδοχος επίσκοπος ΦωτικήςΆγιος Ευστάθιος ο Ομολογητής επίσκοπος Κίου ΒιθυνίαςΌσιος Ησύχιος ο ΣιναΐτηςΌσιοι Ιωνάς, Μάρκος […]
Go To Top