Στους καιρούς της αλλοτρίωσης και μοναξιάς των ανθρώπων
Μπήκαμε, αγαπητοί μου, στο Χειμώνα, δυστυχώς με καιρό «καλοκαιρινό»! Οι μέρες μικραίνουν, οι νύχτες μεγαλώνουν και μείς περιμένουμε τις πολύτιμες βροχές, για τη γη, τα δέντρα, τα ζώα και τους ανθρώπους. Σε μια κοινωνία, που ολοένα και περισσότερο δείχνει να ολισθαίνει στη διαφθορά και στην σήψη, για τις οποίες οι υγιώς σκεπτόμενοι θλίβονται βαθιά. Μα πιο πολύ μελαγχολούν οι πονεμένοι συνάνθρωποί μας- άρρωστοι, άστεγοι, άνεργοι, πρόσφυγες, ηλικιωμένοι- βιώνοντας πολύ δύσκολες συνθήκες, όντας στο «περιθώριο» της ζωής. Νιώθοντας «ξεχασμένοι», συχνά από συγγενείς και φίλους, το Κράτος και την Εκκλησία, ανήμποροι να χαρούν όσα σε άλλους σκανδαλωδώς περισσεύουν. Και δεν εννοώ μόνο τρόφιμα και άλλα υλικά αγαθά. Γιατί ο άνθρωπος δεν έχει μόνο υλικές ανάγκες. Έχει και πνευματικές, κι εδώ νομίζω πως πρέπει να προβληματιστούμε πολύ. Να αναρωτηθούμε, μήπως είναι περισσότεροι εκείνοι που, αν και δεν στερούνται σχεδόν τίποτα επιφανειακά, νιώθουν αποξενωμένοι, βιώνοντας πόνο και βαθιά μοναξιά. Θα προσπαθήσουμε να ανιχνεύσουμε τα φαινόμενα, που ταλανίζουν αρκετούς ανθρώπους στην εποχή μας.
Διαβάστε περισσότερα…









