Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΡΙΣΜΟΥ

Πρέπει να ήταν προχωρημένη η Άνοιξη, όταν ο Κύριος, δίπλα από το Πηγάδι του Ιακώβ, είπε  στους μαθητές Του να κοιτάξουν τα χωράφια που είναι «λευκά» κι έτοιμα για θερισμό. Όπως ξέρομε, πολλές φορές, παίρνοντας αφορμή από τις εποχιακές εργασίες και χρησιμοποιώντας εικόνες της υπαίθρου, δίδασκε τις μεγάλες αλήθειες  στον κόσμο. Ο θερισμός, εργασία αρχαιότατη, άρρηκτα δεμένη με τη ζωή των ανθρώπων, όπως κι ο τρύγος, το λιομάζωμα κ. λ. π., σήμαινε την εξασφάλιση της ετήσιας τροφής τους. Πολλά έθιμα, συνήθειες, παραδόσεις, στιγμές ανεξίτηλα γραμμένες στη μνήμη πολλών από μας, ευχάριστες και δυσάρεστες, με τις ατέλειωτες ώρες στο λιοπύρι, μα και με τα τραγούδια, τα παιχνίδια, τα ξεφαντώματα στ’ αλώνια, σήμερα φαντάζουν σαν παραμύθια, βγαλμένα από τη φαντασία ανθρώπων μιας άλλης εποχής. Καθώς ξεφυλλίζομε την Αγία Γραφή, διαπιστώνουμε το δέσιμο των εργασιών αυτών με τη λατρεία και την αναφορά στο Θεό. Στη γιορτή του θερισμού, την Πεντηκοστή, οι Ιουδαίοι πρόσφεραν τους πρώτους καρπούς της συγκομιδής. Αξιοσημείωτο επίσης είναι ότι ο Νόμος προέβλεπε πολλές ανθρωπιστικές πράξεις για τους φτωχούς και τους ξένους, ενώ διατάξεις, όπως περί «σαββατισμού», συνέβαλλαν στην ανανέωση της γης, αλλά και στη στροφή των ανθρώπων προς το Θεό. Ο ίδιος ο Κύριος απέτρεπε από την αποθήκευση περίσσιων καρπών και το θησαυρισμό, ενώ παρακινούσε στην επιδίωξη ουράνιων αγαθών. Να θυμηθούμε εδώ, πώς ο Ιησούς μίλησε για τη σπορά του Λόγου, το έδαφος, τα ζιζάνια, τη σκληρότητα των ανθρώπων, αλλά και την καρποφορία του στις καθαρές καρδιές. Ήδη με τη δημιουργία των ανθρώπων κατά την εικόνα Του, έχει εμφυτεύσει μέσα τους το Νόμο της συνειδήσεως, που θα αποτελέσει τη βάση της κρίσεώς τους κατά τη Δευτέρα Παρουσία. Οι κύκλοι της ζωής, που ο Δημιουργός καθόρισε με σοφία, τάξη και σκοπό, λειτουργούν για τη δόξα και τη μεγαλοπρέπειά Του. Από το όργωμα και τη σπορά, στο θερισμό και το αλώνισμα: μια σειρά από εργασίες, μέριμνες, φροντίδες, με τις οποίες ο άνθρωπος αναδεικνύεται συνεργάτης και συνδημιουργός του Θεού! Μόχθος, αγώνες, ξενύχτια, αγωνίες: «οι σπείροντες εν δάκρυσιν εν αγαλλιάσει θεριούνται», λέει Ψαλμωδός (125,5). Ω, αυτά τα ένθεα δάκρυα, που βγαίνουν από τα βάθη της καιόμενης καρδιάς για όλα τα πλάσματα της γης, πόσους καρπούς μπορούν να φέρουν! Ο χρόνος διαβαίνει, πολλές φορές με ανούσια πράγματα, μάταιες ασχολίες. Ο ηλιοκαμένος γεωργός, μαθημένος σ’ όλους τους καιρούς, μοχθεί σαν το γενναίο αετό, που παλεύει μέσα στη θύελλα, μέχρι να βγει στο φως του Ουρανού. Μοιάζει η ζωή ετούτη με τη γη να παραδέρνει μέσα στους ανέμους, τους χειμώνες, αλλά και με τον ήλιο της άνοιξης, που φέρνει το θέρος, για την εξασφάλιση των αναγκαίων, τη χαρά, τη σιγουριά. Στην παρούσα φάση, η ανθρωπότητα φαίνεται πως βρίσκεται αναμεσίς σποράς και θερισμού. Με τον ερχομό του Χριστού, ήδη έχουν αρχίσει οι «έσχατοι καιροί». Όλα βαίνουν προς το τέλος τους, μα, κανείς άνθρωπος, ούτε και οι άγγελοι, δε γνωρίζουν την ώρα και τη στιγμή. Όπως ο γεωργός συνάζει τον κόπο του, έτσι και ο Κύριος περιμένει τους ανθρώπους να μετανοήσουν και να γυρίσουν κοντά Του. Αν Εκείνος είναι ο μεγάλος Σπορέας και Θεριστής, οι Απόστολοι, οι εργάτες του Θείου Λόγου, θα συνάξουν τους καρπούς και θα είναι, κατά τους λόγους του Χριστού, οι κριτές της Οικουμένης στη Μέλλουσα Κρίση! Τότε, όλες οι επαγγελίες Του θα έχουν εξ ολοκλήρου εκπληρωθεί. Σε καιρούς δύσκολους, με τεράστιους κινδύνους παραπλάνησης από αλλόθρησκους και αιρετικούς, τα λόγια του Επισκόπου Καλλίστου Ware είναι πολύ διαφωτιστικά: «Η ημέρα του Κυρίου θα έλθει την ώρα που δεν την περιμένουμε. Συνεπώς, οι χριστιανοί πρέπει να είναι συνεχώς έτοιμοι, γεμάτοι αναμονή. Όμως, η Δευτέρα Παρουσία δεν είναι απλώς ένα γεγονός του μέλλοντος, επειδή στη ζωή της Εκκλησίας ο Μέλλοντας Αιώνας έχει ήδη προβάλει μέσα στον παρόντα αιώνα. Για τα μέλη της Εκκλησίας, οι «Έσχατοι Χρόνοι» έχουν ήδη τεθεί σε ενέργεια, καθότι εδώ και τώρα οι χριστιανοί απολαμβάνουν τους πρώτους καρπούς της Βασιλείας του Θεού. Ναι, έρχου, Κύριε Ιησού. Έχει ήδη έρθει, στη θεία Λειτουργία και στη λατρεία της Εκκλησίας». Στο μήνα αυτό έχομε πολλές ευκαιρίες να θαυμάσομε το νέφος των Μαρτύρων και των  Αγίων, που έδωσαν τα πάντα στο Χριστό. Η Εκκλησία τους τιμά και τους προβάλλει ως τα υπέρτατα πρότυπα, δίνοντας το μήνυμα πως, όσα δεινά κι αν έρθουν στη γη, στο τέλος θα νικήσει η αγάπη. Με την προσοχή μας στραμμένη στο πνευματικό θέρος, με τις στερήσεις, τις δοκιμασίες, αλλά και τις χαρές του, μπροστά σ’ έναν ακόμα Γολγοθά για το λαό μας, ας ζητήσουμε τη βοήθεια του Θεού, μαζί με τον υμνογράφο: «Ὡς ἀπαρχὰς τῆς φύσεως, τῷ φυτουργῷ τῆς κτίσεως, ἡ οἰκουμένη προσφέρει σοι Κύριε, τοὺς θεοφόρους Μάρτυρας. Ταῖς αὐτῶν ἱκεσίαις, ἐν εἰρήνῃ βαθείᾳ, τὴν Ἐκκλησίαν σου, διὰ τῆς Θεοτόκου συντήρησον, πολυέλεε» (Κοντάκιον Αγίων Πάντων).

Νίκος Σιγανός