Πρωτοσεπτεμβριανές σκέψεις
Ο ερχομός του Σεπτέμβρη σηματοδοτεί την έναρξη του Φθινοπώρου και την αρχή της (αρχαίας) Ινδίκτου. Για την Εκκλησία μας είναι η αρχή του Νέου Εκκλησιαστικού Έτους. Πράγμα που σημαίνει το ξεκίνημα ολόκληρου του ετήσιου Εορταστικού κύκλου της, με τις «Κινητές» και «Ακίνητες» Εορτές και τον πλούτο των Ιερών Ακολουθιών. Το σχετικό ευαγγέλιο έχει πολύ σπουδαία σημασία και νομίζω ότι αξίζει της δικής μας προσοχής.
Ξέρομε ότι ο Χριστός μέχρι τα τριάντα χρόνια Του έζησε στην όμορφη Ναζαρέτ. Μετά τη Βάπτισή Του αρχίζει η δημόσια δράση Του, με κέντρο την Καπερναούμ. Η φήμη Του είχε γίνει ήδη γνωστή σ’ όλη την περιοχή και τον δόξαζαν όλοι. Όμως δεν συνέβη το ίδιο, όταν επισκέφτηκε τη Ναζαρέτ. Φτάνοντας στην πόλη, όλα τού ήταν γνωστά: ο τόπος, οι άνθρωποι, οι συνήθειές τους. Κατευθύνθηκε λοιπόν με τους μαθητές Του, όπως συνήθιζαν, στη Συναγωγή. Εκεί, μετά τους ύμνους, τις προσευχές και την ανάγνωση των ιερών κειμένων, φτάνει η μεγάλη στιγμή: να αναγνώσει και να ερμηνεύσει την προφητεία του Ησαΐα, που αναφερόταν στο έργο του Μεσσία. Διαβάζει, και η γλυκύτατη φωνή Του διαπερνά τους αιθέρες, ως η πιο αυθεντική διακήρυξη της υποστάσώς Του: «Πνεύμα Κυρίου είναι πάνω μου, γιατί με έχρισε. Με έστειλε να φέρω στους φτωχούς χαρμόσυνο μήνυμα, να θεραπεύσω εκείνους που έχουν συντετριμμένη καρδιά, να κηρύξω στους αιχμαλώτους απελευθέρωση και στους τυφλούς ανάβλεψη, να ελευθερώσω τους καταπιεσμένους, να κηρύξω το έτος της εύνοιας του Κυρίου». Τελειώνοντας την ανάγνωση, κι ενώ τα βλέμματα όλων ήταν προσηλωμένα πάνω Του, Εκείνος, με απόλυτη ηρεμία διακηρύσσει: «σήμερα πραγματοποιήθηκε η προφητεία αυτή»!
Είναι απολύτως σαφές ότι ο Ίδιος δίνει τη μαρτυρία της μεσσιανικής Του αποστολής. Από την αρχή της δημόσιας ζωής Του ο Κύριος εμφανίζεται ως ο μοναδικός θείος Διδάσκαλος, καθώς και ο αυθεντικός ερμηνευτής του Νόμου. Το κήρυγμά Του είναι θεϊκό, γι’ αυτό κι έχει εκείνη τη μοναδική χάρη, που τη γεύονται και εκπλήσσονται ακόμα κι εκείνοι που τον απορρίπτουν. Άλλωστε, είναι εκατοντάδες οι «μεσσιανικές προφητείες» που επαληθεύτηκαν στο πρόσωπό Του. Η τριετής δράση Του, με το θείο Λόγο, τα θαύματα και η παρουσία Του έδειξαν τη θεότητά Του, που διακηρύσσεται με την Ανάστασή Του. Αλλά οι συμπατριώτες Του, από την πρώτη στιγμή τον πότισαν με της πίκρας το ποτήρι: τον έδιωξαν από την πόλη και τον έφεραν πάνω στο βουνό, έτοιμοι να τον σκοτώσουν. Κατά τρόπο θαυμαστό γλίτωσε από τα χέρια τους. Κι έφυγε «κακήν κακώς», από τον τόπο Του, σαν ο χειρότερος εχθρός τους!
Δυστυχώς, δεν είναι λίγοι αυτοί που τους μιμήθηκαν στο διάβα των αιώνων. Μέσα από τα σπλάχνα της Εκκλησίας προήλθαν οι μεγαλύτερες αιρέσεις. Από την άλλη μεριά, αμέτρητα είναι τα κινήματα, οι ιδεολογίες, τα συστήματα, που αποπνέουν τα κοινωνικά μηνύματα του Χριστιανισμού, αλλά αποκρύβεται η πηγή τους. Σε πολλούς αρέσει η διδασκαλία του Χριστού, αλλά τον διώχνουν μακριά! Δέστε τριγύρω μας τους σύγχρονους Φαρισαίους, που εκμεταλλεύονται αγρίως τις πλουτοπαραγωγικές πηγές του πλανήτη και τους εργαζόμενους, κακοποιούν ανθρώπους, ζώα, Περιβάλλον. Δημιουργούν συνεχώς πολέμους με εκατόμβες θυμάτων, και συγχρόνως τολμούν θρασύτατα να «προσεύχονται»! Άραγε, ποιο «θεό» λατρεύουν, εκτός από το χρήμα, τη χλιδή και τη δόξα; Κι όμως προσποιούνται, οι αθεόφοβοι, πως εργάζονται «για το καλό της ανθρωπότητας» και για την «παγκόσμια ειρήνη»! Λοιπόν, ο Χριστός δεν ήταν ένας μεγάλος ιεροκήρυκας, δάσκαλος, φιλόσοφος, κοινωνικός αναμορφωτής και οτιδήποτε προέρχεται από τη φαντασία των ανθρώπων. Είναι ο ενανθρωπήσας Υιός και Λόγος του Θεού, ο «ακρογωνιαίος λίθος» της Εκκλησίας, που σήμερα οι ομοεθνείς Του τον «λιθοβολούν», με τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Μα και οι χριστιανοί συχνά τον αποδιώχνουμε τραγικά. Μετέχουμε ίσως στις Εορτές, εκκλησιαζόμαστε τις Κυριακές, αλλά, στην καθημερινή μας ζωή ξεχνούμε όσα ωραία βιώσαμε στη Θεία Λειτουργία.
Μπροστά στη νέα περίοδο, με τόσα προβλήματα που μάς έχει «φορτώσει» η παλιά, οι χριστιανοί, που λατρεύομε τον Ένα Αληθινό Θεό, τον απρόσιτο και απερίγραπτο, μα και που είναι δίπλα μας, μαζί μας, γιατί είναι Πατέρας κι Αδελφός μας, υψώνομε τα χέρια μας, στρέφομε το νου και την καρδιά μας ψηλά και τον παρακαλούμε να ευλογήσει το Νέον Εκκλησιαστικό Έτος, στέλνοντας το νερό της αγάπης Του, για να καρπίσει έργα αγαθά για όλους τους ανθρώπους, τα ζώα και τα φυτά, που δεινοπαθούν, σ’ όλο τον Πλανήτη: «Ο των αιώνων Ποιητής και Δεσπότης, Θεέ των όλων, υπερούσιε όντως, την ενιαύσιον ευλόγησον περίοδον, σώζων τω ελέει σου τω απείρω, Οικτίρμον, πάντας τους λατρεύοντάς σοι τω μόνω Δεσπότη, και εκβοώντας φόβω Λυτρωτά· εύφορον πάσι το έτος χορήγησον».
Καλό και ευλογημένο το Νέον Έτος. Ν. Σιγανός
