Επιχειρώντας μια ανάβαση στο Θεοβάδιστον Όρος
Η εορτή της Αγίας Μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης φέρνει τη σκέψη μας πέρα μακριά, στο Όρος Σινά, που τον τελευταίο καιρό έγινε το «μήλον της έριδος» κρατών και Εκκλησιών, και δικαίως προσείλκυσε την προσοχή όλου του κόσμου. Πολιτική, διπλωματίες, εκκλησιαστικά και μοναστικά δικαιώματα και μεγάλα «συμφέροντα», εμπλέκονται και παλεύουν για την κυριαρχία σε τούτο τον τόπο, από τον οποίο, η φήμη της Ιστορίας, της Τέχνης, του Πολιτισμού, μα προπαντός η αγιότητα και η οικουμενική αγάπη, με ατέλειωτα δάκρυα, σκληρή άσκηση και αδιάλειπτη προσευχή, τώρα και πολλούς αιώνες εκπέμπονται και «μαγνητίζουν» τις καρδιές εκατομμυρίων χριστιανών σ’ Ανατολή και Δύση. Θα τολμούσα να πω: ακόμα και μουσουλμάνων και άλλων αλλόθρησκων, σκεπτικιστών, πιστών και απίστων! Θα επιχειρήσουμε μια νοερή ανάβαση στο Θεοβάδιστο Όρος, ελπίζοντας στην ευλογία του Θεού από εκεί, που αναζητητές της Χάρης Του ακροζυγιάστηκαν μεταξύ Ουρανού και γης, διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή τους.
Με αφορμή τα τελευταία λυπηρά γεγονότα που συνέβησαν στο Σινά, πολλά δημοσιεύματα έφεραν στο φως: την αξιοθαύμαστη ιστορία του αρχαιότερου χριστιανικού Μοναστηριού, που αποτελεί λαμπρό φάρο της Ορθοδοξίας, από τότε που ιδρύθηκε από τον Ιουστινιανό τον Α’ , τον 6ο μ. Χ. αιώνα, σε υψόμετρο 1570 μέτρων! Τον πλούτο των πνευματικών θησαυρών, που σαν από θαύμα διατηρήθηκαν επί τόσους αιώνες, μαρτυρώντας το βάθος της Πίστεως και τη δόξα του Βυζαντίου. Κι ακόμα, την αγαστή συνύπαρξη χριστιανών και μουσουλμάνων. Στην πολυτάραχη πορεία της μέσα στον χρόνο, η Μονή αξιώθηκε περίσσειες ευλογίες. Πολλοί Αυτοκράτορες και Σουλτάνοι, από διαφορετικές εποχές, θρησκείες και πολιτισμούς, προστάτευσαν το μοναστήρι, αναγνωρίζοντας την πνευματική και ιστορική του αξία. Τέλος, έρχεται στην επικαιρότητα η αξία και η προσφορά του Ορθόδοξου Μοναχισμού, που, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και σε μη χριστιανική χώρα εδώ καλλιεργήθηκε εδώ για πολλούς αιώνες, σ’ όλες τις μορφές του: κοινόβιο, σκήτες, κελιά, ερημητήρια-ησυχαστές που εγκαταβίωσαν σε δέντρα, σε στύλους, στα βουνά και στα σπήλαια και στις οπές της γης! Είναι πάντως πολύ σημαντικό, ότι η Ιερά Μονή της Αγίας Αικατερίνης από το 2003 συγκαταλέγεται στα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.
Συνεχίζοντας την παράδοση των προηγούμενων αιώνων, από όλες τις γωνιές της γης, άνθρωποι κάθε κοινωνικής τάξης και θρησκείας φτάνουν στο Σινά, αναζητώντας την ησυχία, την πίστη και τη διαχρονική σοφία, που, σαν την πρωινή αύρα που κατεβαίνει από τους θεόρατους ορεινούς όγκους, αναδύεται από παντού και δροσίζει τις αποκαμωμένες καρδιές των ανθρώπων. Πόσο ευλογημένοι είναι οι ταξιδιώτες, που, διασχίζοντας την Έρημο, φτάνουν στην ιστορική Μονή, όπου απολαμβάνουν τις κατανυκτικές ιερές Ακολουθίες και τη φιλοξενία των Σιναιτών μοναχών και ξεναγούνται στους ιερούς χώρους με τα μοναδικά μνημεία, με κορυφαίο το παρεκκλήσιο της «φλεγομένης και μη καιομένης Βάτου». Αλλά η ανάβαση στην κορυφή του Σινά είναι μια «άλλη ιστορία». Απαιτούνται κάποιες προϋποθέσεις και προπαντός πίστη, δύναμη και θέληση, για κείνους που αποφασίζουν να ανεβούν τα 3.750 πέτρινα σκαλοπάτια!
Ατενίζοντας, φίλε αναγνώστη, τα πανύψηλα βουνά, με τους άγριους βράχους, παράξενα συναισθήματα αναδύονται από μέσα σου. Φαντάζεσαι το θεόπτη Μωυσή, με όλα τα τρομερά γεγονότα που συνδέονται με τις Δέκα Εντολές, και θαρρεί πως θα ακούσει τις ισχυρές βροντές και αστραπές που κάλυπταν το Όρος! Κάπως έτσι πρέπει να ένιωσε και ο Νίκος Καζαντζάκης, που φαντάστηκε το Θεό με δυο «πρόσωπα»: το ένα γελαστό και το άλλο «φοβερό, όλο γρανίτη». Φανταζότανε το Θεό πιότερο ως εκδικητή, παρά ως αγάπη. Όμως, αν σκεφτεί κανείς πόσοι μεγάλοι Άγιοι έζησαν στα άγρια τοπία του Σινά, θα αναρωτηθεί, πώς τα κατάφεραν και νίκησαν τόσους πειρασμούς κι άφησαν απαράμιλλα πνευματικά έργα. Ας θυμηθούμε μόνο τον Όσιο Παΐσιο τον Αγιορείτη-τον οποίο θαυμάσαμε στην ομώνυμη τηλεοπτική σειρά-που έζησε εκεί με αυστηρή άσκηση, ακτημοσύνη, νηστεία και προσευχή. Έφτιαχνε εργόχειρα και με τα χρήματα αγόραζε πράγματα για τους Βεδουίνους και ιδιαιτέρως για τα φτωχά παιδιά! Συμβίωνε με τα πουλιά και τα άγρια ζώα και νικώντας με σκληρούς αγώνες τους πειρασμούς, αξιώθηκε με τόση Χάρη, ώστε να λέει αργότερα πως στο Σινά έζησε μεγαλύτερες καταστάσεις απ’ ότι στο Άγιον Όρος!
Τιμούμε την πολιούχο του Σινά Αγία Αικατερίνη, έκπληκτοι από το μεγαλείο και τη δόξα που απολαμβάνει στους Ουρανούς. Τελειώνοντας, φίλοι μου, θα σάς εξομολογηθώ τούτο: με έχει συναρπάσει η κατά κοινή ομολογία ωραιότερη εικόνα του Χριστού Παντοκράτορος, που φυλάσσεται στο Μοναστήρι, με την απερίγραπτη συμπάθεια , το άπειρο έλεος που εκπέμπει το βλέμμα Του! Μαρτυρώντας την ένωση της θείας και ανθρώπινης φύσεως και διαλύοντας τους αντίθετους λογισμούς, μπορεί να μάς «ανεβάσει» πιο ψηλά κι από την κορυφή του Θεοβάδιστου Όρους, έλκοντάς μας με την απερίγραπτη αγάπη Του κοντά Του!
Νίκος Σιγανός
