Το 1952 πήγα για πρώτη φορά στην Αθήνα μετά τον πόλεμο. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε ότι είχα την πρόθεση να πάω στην Κρήτη, μου συνέστησε,επειδή οι πληγές του πολέμου ήταν ακόμη ανοιχτές να λέω ότι είμαι Ελβετός. Όμως εγώ ήξερα τους Κρήτες και από την πρώτη στιγμή είπα ότι ήμουν Γερμανός και απόλαυσα και πάλι την κρητική φιλοξενία.
Διαβάστε περισσότερα….
[mp3_embed playlst=”http://www.evaggelistria.gr/homepage/wp-content/uploads/2012/10/psalmos-50.mp3″ colors=”#900345″ id=”1″ nums=”1″ ]
Όταν, πριν χίλια, περίπου, χρόνια, οι απεσταλμένοι του μεγάλου ηγεμόνα του Κιέβου Βλαδίμηρου επισκέφθηκαν την Κωνσταντινούπολη και βρέθηκαν στη θεία λειτουργία στην Αγιά Σοφιά, περιέγραφαν τις εντυπώσεις τους ως εξής: «Οι Έλληνες Ορθόδοξοι μας επήγαν στον τόπο της λατρείας τους. Δεν ξέραμε αν ήμαστε στη γη ή στον ουρανό! Είναι αδύνατο να περιγράψει κανείς με λόγια αυτά που είδαμε. Αυτό μόνο μπορούμε να πούμε: Ο Θεός είναι εκεί, σ’ αυτό το λαό! Η λατρεία τους είναι η πιο μεγαλειώδης, που μπορεί κανείς να ιδεί. Δεν θα ξεχάσομε ποτέ την ομορφιά της. Όποιος δοκιμάσει το γλυκύ, δεν του αρέσουν πια τα πικρά. Και εμείς δεν μπορούμε πια να ζήσομε εδώ, όπως ζούσαμε μέχρι τώρα!». Προφανώς, τους είχαν γοητεύσει η μεγαλοπρέπεια του πιο λαμπρού ναού της Ανατολής και η ορθόδοξη λατρεία, με την ανεπανάληπτη μουσική της. Η προσωπική τους μαρτυρία, σύμφωνα με τους ιστορικούς, συνέβαλε στην απόφαση του εκχριστιανισμού των σλαβικών φύλων και στη δημιουργία της «Αγίας Ρωσίας».
Διαβάστε περισσότερα….
[mp3_embed playlst=”http://www.evaggelistria.gr/homepage/wp-content/uploads/2012/10/psalmos.102.mp3″ colors=”#900345″ id=”1″ nums=”1″ ]
Από τη συμπαντική υμνωδία του Δημιουργού, με τις ατέρμονες μελωδίες λογικών και άλογων υπάρξεων, του ορατού και του αοράτου κόσμου, θα ήταν αδιανόητο να λείπουν τα παιδιά. «Εκ στόματος νηπίων και θηλαζόντων κατηρτίσω αίνον», λέει ο Ψαλμωδός, διακηρύσσοντας την ακατάπαυστη λατρεία του Θεού από τα χείλη των αθώων νηπίων! Σας φαίνεται, μήπως, υπερβολή; Ποιος, λοιπόν, μας λέει ότι η άναρθρη απόκριση στο γλυκό νανούρισμα της μάνας, δεν είναι «τραγούδι» του Θεού; Ποιος «σοφός» τούτου του αιώνα, του απατεώνα, μπορεί να αποδείξει πως δε χαμογελούν, κατά πως πίστευαν οι πρόγονοί μας, στο φύλακα άγγελό τους; Πως δεν αισθάνονται πράγματα και θαύματα, που, εμείς οι ανεπτυγμένοι βιολογικά και εγκεφαλικά, αδυνατούμε να προσεγγίσομε, ιδιαίτερα, στην εποχή μας; Μήπως ο ίδιος ο Κύριος δεν είπε ότι στα νήπια αποκαλύπτονται μεγάλες αλήθειες, ενώ «αποκρύβονται» από σοφούς και γραμματισμένους;
Διαβάστε περισσότερα…. «Οι ουρανοί διηγούνται δόξαν Θεού, ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλλει το στερέωμα. Αλληλούια».
[mp3_embed playlst=”http://www.evaggelistria.gr/homepage/wp-content/uploads/2012/10/psalmos-18.mp3″]
Καθώς αφουγκραζόμαστε τον κόσμο τριγύρω μας και η σκέψη μας διαπερνά κοινωνίες και εποχές, χιλιάδες και μυριάδες ήχοι αναδύονται από τα βάθη της γης ως τα δυσθεώρητα ύψη του Ουρανού, με απροσδιόριστες κλίμακες, χρώματα, διαστήματα, φθόγγους. Την ακοή μας πλημμυρίζουνε αμέτρητες φωνές. Τραγούδια και τραγούδια: του Θεού, του κόσμου, της φύσης, των ανθρώπων, των αγγέλων, του Διαβόλου. Διαβάστε περισσότερα….
Ορθόδοξος Συναξαριστής
