Το προσφυγικό, οι Έλληνες και οι Ευρωπαίοι
18,Μαρ
«Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοίς, και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον»
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε να διογκώνονται τα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά μας προβλήματα, νιώθοντας σχεδόν εντελώς αδύνατοι να συμβάλουμε στη λύση τους. Το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι ανατριχιαστική η δράση «κυνηγών κεφαλών» των ξεριζωμένων! Οι γείτονές μας οργανώνουν την «άμυνά» τους κατά του κινδύνου από τα εξ Ανατολών ερχόμενα στίφη. Παρ’ όλες τις προσπάθειες, η Ελλάδα, δυστυχώς, δείχνει ανήμπορη να τα αντιμετωπίσει.
Στη μείωση του ανθρώπινου πόνου, που αυξάνεται ιδιαίτερα στα πρόσωπα και στο πλήθος των προσφύγων και των μεταναστών, ο λαός μας δείχνει καθημερινά το μεγαλείο της ψυχής του. Η αστείρευτη αλληλεγγύη, που, σ’ όλα αυτά τα χρόνια της τρομερής κρίσης εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, αγκαλιάζει τους πάσχοντες συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνότητας, φύλου και θρησκείας, προκαλώντας το θαυμασμό σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Πολύ σπουδαία η δράση Μητροπόλεων, Ενοριών, φορέων, οργανώσεων και ομάδων. Τα συγκινητικά παραδείγματα απλών πολιτών, που αγκαλιάζουν με αγάπη, φιλοξενούν κι ενισχύουν υλικά και ηθικά τους ξεριζωμένους της γης, δίνουν μηνύματα δυνάμεως και ελπίδας. Διασώζουν το «γόητρο» της Ευρώπης και το όνομα του αληθινού Ανθρώπου.
Όμως, την ίδια στιγμή, η στάση των Ευρωπαίων, που τους ονομάζουμε και θεωρούμε εταίρους μας- και οφείλουν να είναι- υπήρξε εντελώς απογοητευτική. Κι είναι πολλοί, ανάμεσα ακόμα και στους πιο φανατικούς πιστούς της «Ευρώπης των λαών», «αξιών και «ιδεωδών», που έχουν μείνει άναυδοι, απογοητευμένοι από την σκληρότητα, τον κυνισμό, την εγκληματική αδιαφορία ηγετών και λαών της Ευρώπης. Οπαδοί του Διαφωτισμού, του φαρισαϊκού Ανθρωπισμού, των αντιχριστιανικών ιδεολογιών και κινημάτων, αυτοί που πριν λίγα χρόνια μισούσαν τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για το θάρρος και τους χειμαρρώδεις λόγους του και τον χαρακτήριζαν «φανατικό» και «εθνικιστή», τώρα σωπαίνουν, αδυνατώντας να εξηγήσουν την απροσδόκητη «στροφή» των «συμμάχων» μας. Λες και υπήρξε στιγμή που, αυτοί ένιωσαν τέτοιοι κι όχι μέλη θεσμών, οργανισμών και λεσχών, που διαιωνίζουν τη σκληρή εκμετάλλευση του μόχθου και του ιδρώτα των συνανθρώπων τους, την αρπαγή του πλούτου και την πλήρη φτωχοποίηση και εξαθλίωση πολλών λαών του «Τρίτου Κόσμου» και τώρα των Ελλήνων.
Δημιουργοί ή συνέταιροι πολέμων, «επαναστάσεων» και «ανοίξεων» στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ως άλλοι Πιλάτοι «νίπτουν τας χείρας» από το αίμα των δυστυχισμένων. Τους εγκαταλείπουν αβοήθητους, κλείνοντας σύνορα κι ορθώνοντας τείχη του αίσχους, ασυγκίνητοι από τα αμέτρητα δράματα, τον ανθρώπινο πόνο, τη θλίψη που δε θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη των παιδιών, των γυναικών, των πληγωμένων και ταλαιπωρημένων. Και βέβαια, αυτοί οι «θρησκόληπτοι» της Δύσης, αγνοούν εντελώς τους διωγμούς και τα μαρτύρια εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών στις παραπάνω περιοχές.
Κρίμα, που η πλειοψηφία των Ελλήνων, κάτω από δύσκολες συνθήκες και παραπλανημένη από ανάξιους ηγέτες, πίστεψε στο όραμα της φιλίας και αλληλοϋποστήριξης, της οικονομικής προόδου και της ασφάλειας των λαών της Ευρώπης. Οι σχέσεις μας με τους τελευταίους είναι πολύ παλιές, κι όχι μόνο οικονομικές και πολιτικές. Δυστυχώς, πολλοί αιθεροβάμονες αγνοούν ή υποτιμούν τις πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές μας, διακατεχόμενοι από ένα τυφλό φιλοευρωπαϊσμό και από το κοσμικό πνεύμα, που εκτοπίζει τη χριστιανική παράδοση, στη χοάνη της περίφημης «πολυπολιτισμικότητας» της εποχής μας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, γνωστός για το ήπιον του χαρακτήρα και τη διαλλακτικότητά του, ενώ λίγο παλιότερα τόνιζε τις «κοινές ρίζες μας» με τους Ευρωπαίους, σε συνέντευξή του, μόλις πριν λίγες μέρες, επισημαίνει τον κίνδυνο, να «επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση της μορφής της κοινωνίας, αρχίζοντας από τη σχολική εκπαίδευση. Εάν υπάρχουν δεσμεύσεις και σχεδιασμοί που αποσκοπούν στην υποτίμηση της Ιστορίας και των παραδόσεών μας, στο ξεθεμελίωμα του θεσμού της οικογένειας και στην επιβολή της διαστροφής, στην περαιτέρω υποβάθμιση της γλώσσας μας και την περιφρόνηση του πολιτισμού μας, της πατρίδος μας και των οσίων και ιερών μας, τότε η Ιεραρχία, ο κλήρος, ο ευσεβής πιστός ελληνικός λαός θα γίνουν ανάχωμα, τείχη, οχυρά»(«ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», Μάρτιος 2016).
Να τα δεχτούμε, ή να τα απορρίψουμε, ως ουτοπία; Ο καθείς ας κρίνει. Όμως, ας βοηθήσουμε τους πάσχοντες συνανθρώπους μας, όπως μας καλεί και υποδεικνύει με την τελευταία εγκύκλιό του ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. Γεράσιμος, στον ορθόδοξο δρόμο: χωρίς διαφημίσεις, δια μέσου των Ενοριών μας.
Καλή και Αγία Σαρακοστή. Νίκος Σιγανός, θεολόγος
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε να διογκώνονται τα κοινωνικά, οικονομικά και εθνικά μας προβλήματα, νιώθοντας σχεδόν εντελώς αδύνατοι να συμβάλουμε στη λύση τους. Το προσφυγικό και μεταναστευτικό πρόβλημα παίρνει εκρηκτικές διαστάσεις. Είναι ανατριχιαστική η δράση «κυνηγών κεφαλών» των ξεριζωμένων! Οι γείτονές μας οργανώνουν την «άμυνά» τους κατά του κινδύνου από τα εξ Ανατολών ερχόμενα στίφη. Παρ’ όλες τις προσπάθειες, η Ελλάδα, δυστυχώς, δείχνει ανήμπορη να τα αντιμετωπίσει.
Στη μείωση του ανθρώπινου πόνου, που αυξάνεται ιδιαίτερα στα πρόσωπα και στο πλήθος των προσφύγων και των μεταναστών, ο λαός μας δείχνει καθημερινά το μεγαλείο της ψυχής του. Η αστείρευτη αλληλεγγύη, που, σ’ όλα αυτά τα χρόνια της τρομερής κρίσης εκδηλώνεται ποικιλοτρόπως, αγκαλιάζει τους πάσχοντες συνανθρώπους μας, ανεξαρτήτως ηλικίας, εθνότητας, φύλου και θρησκείας, προκαλώντας το θαυμασμό σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Πολύ σπουδαία η δράση Μητροπόλεων, Ενοριών, φορέων, οργανώσεων και ομάδων. Τα συγκινητικά παραδείγματα απλών πολιτών, που αγκαλιάζουν με αγάπη, φιλοξενούν κι ενισχύουν υλικά και ηθικά τους ξεριζωμένους της γης, δίνουν μηνύματα δυνάμεως και ελπίδας. Διασώζουν το «γόητρο» της Ευρώπης και το όνομα του αληθινού Ανθρώπου.
Όμως, την ίδια στιγμή, η στάση των Ευρωπαίων, που τους ονομάζουμε και θεωρούμε εταίρους μας- και οφείλουν να είναι- υπήρξε εντελώς απογοητευτική. Κι είναι πολλοί, ανάμεσα ακόμα και στους πιο φανατικούς πιστούς της «Ευρώπης των λαών», «αξιών και «ιδεωδών», που έχουν μείνει άναυδοι, απογοητευμένοι από την σκληρότητα, τον κυνισμό, την εγκληματική αδιαφορία ηγετών και λαών της Ευρώπης. Οπαδοί του Διαφωτισμού, του φαρισαϊκού Ανθρωπισμού, των αντιχριστιανικών ιδεολογιών και κινημάτων, αυτοί που πριν λίγα χρόνια μισούσαν τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο για το θάρρος και τους χειμαρρώδεις λόγους του και τον χαρακτήριζαν «φανατικό» και «εθνικιστή», τώρα σωπαίνουν, αδυνατώντας να εξηγήσουν την απροσδόκητη «στροφή» των «συμμάχων» μας. Λες και υπήρξε στιγμή που, αυτοί ένιωσαν τέτοιοι κι όχι μέλη θεσμών, οργανισμών και λεσχών, που διαιωνίζουν τη σκληρή εκμετάλλευση του μόχθου και του ιδρώτα των συνανθρώπων τους, την αρπαγή του πλούτου και την πλήρη φτωχοποίηση και εξαθλίωση πολλών λαών του «Τρίτου Κόσμου» και τώρα των Ελλήνων.
Δημιουργοί ή συνέταιροι πολέμων, «επαναστάσεων» και «ανοίξεων» στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή, ως άλλοι Πιλάτοι «νίπτουν τας χείρας» από το αίμα των δυστυχισμένων. Τους εγκαταλείπουν αβοήθητους, κλείνοντας σύνορα κι ορθώνοντας τείχη του αίσχους, ασυγκίνητοι από τα αμέτρητα δράματα, τον ανθρώπινο πόνο, τη θλίψη που δε θα σβήσει ποτέ από τη μνήμη των παιδιών, των γυναικών, των πληγωμένων και ταλαιπωρημένων. Και βέβαια, αυτοί οι «θρησκόληπτοι» της Δύσης, αγνοούν εντελώς τους διωγμούς και τα μαρτύρια εκατοντάδων χιλιάδων χριστιανών στις παραπάνω περιοχές.
Κρίμα, που η πλειοψηφία των Ελλήνων, κάτω από δύσκολες συνθήκες και παραπλανημένη από ανάξιους ηγέτες, πίστεψε στο όραμα της φιλίας και αλληλοϋποστήριξης, της οικονομικής προόδου και της ασφάλειας των λαών της Ευρώπης. Οι σχέσεις μας με τους τελευταίους είναι πολύ παλιές, κι όχι μόνο οικονομικές και πολιτικές. Δυστυχώς, πολλοί αιθεροβάμονες αγνοούν ή υποτιμούν τις πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές μας, διακατεχόμενοι από ένα τυφλό φιλοευρωπαϊσμό και από το κοσμικό πνεύμα, που εκτοπίζει τη χριστιανική παράδοση, στη χοάνη της περίφημης «πολυπολιτισμικότητας» της εποχής μας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος, γνωστός για το ήπιον του χαρακτήρα και τη διαλλακτικότητά του, ενώ λίγο παλιότερα τόνιζε τις «κοινές ρίζες μας» με τους Ευρωπαίους, σε συνέντευξή του, μόλις πριν λίγες μέρες, επισημαίνει τον κίνδυνο, να «επιδιώξουν με κάθε τρόπο την αλλοίωση της μορφής της κοινωνίας, αρχίζοντας από τη σχολική εκπαίδευση. Εάν υπάρχουν δεσμεύσεις και σχεδιασμοί που αποσκοπούν στην υποτίμηση της Ιστορίας και των παραδόσεών μας, στο ξεθεμελίωμα του θεσμού της οικογένειας και στην επιβολή της διαστροφής, στην περαιτέρω υποβάθμιση της γλώσσας μας και την περιφρόνηση του πολιτισμού μας, της πατρίδος μας και των οσίων και ιερών μας, τότε η Ιεραρχία, ο κλήρος, ο ευσεβής πιστός ελληνικός λαός θα γίνουν ανάχωμα, τείχη, οχυρά»(«ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ», Μάρτιος 2016).
Να τα δεχτούμε, ή να τα απορρίψουμε, ως ουτοπία; Ο καθείς ας κρίνει. Όμως, ας βοηθήσουμε τους πάσχοντες συνανθρώπους μας, όπως μας καλεί και υποδεικνύει με την τελευταία εγκύκλιό του ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης μας κ. Γεράσιμος, στον ορθόδοξο δρόμο: χωρίς διαφημίσεις, δια μέσου των Ενοριών μας.
Καλή και Αγία Σαρακοστή. Νίκος Σιγανός, θεολόγος
