Ενανθρώπηση: η αληθινή «πρόσκληση» του Θεού

31,Dec

Γιορτάσαμε για άλλη μια φορά- και για μέρες θα γιορτάζουμε- περίπου όπως κάθε χρόνο, τη Γέννηση του Χριστού. Όχι μόνο οι χριστιανοί, αλλά, όλη η ανθρωπότητα. Με τους πιο απίθανους τρόπους. Πιστοί και άπιστοι, όλο και «κάτι» νιώθουν τούτες τις άγιες ημέρες. Κάπως «ζεσταίνονται» οι καρδιές. Με εξαίρεση τους πολεμοχαρείς, τους εμπόρους των εθνών και των όπλων, τους ανισόρροπους και τους μανιακούς, που δεν έχουν «ούτε ιερό, ούτε όσιο». Βέβαια, για την Εκκλησία, ολόκληρο το Άγιο Δωδεκαήμερο είναι γεμάτο από ιερές Ακολουθίες. Αναρωτιέται όμως κανείς: τί θα μείνει στο τέλος, από όλα τούτα τα όμορφα, λαμπρά και πανηγυρικά; Αλήθεια, πόση ματαιοδοξία! Πόση υποκρισία! Πόσες αυταπάτες δεν κρύβουν οι Γιορτές! Ατενίζοντας την ορθόδοξη Εικόνα της Γεννήσεως, και στην «ατμόσφαιρα» των ημερών, διάφορες σκέψεις περνούν από το μυαλό μου, που θα θέλω να μοιραστώ μαζί σας.

Όλα βέβαια τα στοιχεία έχουν τη σημασία τους, καθώς τα επίγεια ενώνονται με τα ουράνια, αφού ο Θεός γίνεται άνθρωπος- «για να γίνει ο άνθρωπος θεός». Εδώ, οι Άγγελοι, οι Ποιμένες, οι Μάγοι, το  Αστέρι, τα ζώα- τα έμψυχα και τα άψυχα-όλα συνθέτουν το έξοχο «σκηνικό» της Ενανθρωπήσεως του Κυρίου. Και ιδού στη μέση η Φάτνη, όπου «αναπαύεται» το Θείο Βρέφος, δίπλα στη Μητέρα-Παναγιά. Φαίνεται πως ο αγιογράφος θέλει να δηλώσει την άπειρη απόσταση που χωρίζει την ανθρωπότητα από τον άναρχο, αιώνιο, απερίγραπτο Θεό, που ταπεινώνεται σε αφάνταστο βαθμό. Καταδέχεται να γεννηθεί και να φιλοξενηθεί σ’ ένα στάβλο- σε τόπο βρωμερό! «Πάνω στη γη, εφήμερο στάβλο χοίρων, όπου όλες οι διακοσμήσεις και τα μυρωδικά δεν μπορούν να σκεπάσουν την κοπριά, πρόβαλε μια νύχτα ο Ιησούς, γεννημένος από μια παρθένο άσπιλη, με μοναδικό του όπλο την Αθωότητα» (Τζοβάνι Παπίνι)!

«Μυστήριον ξένον, ορώ και παράδοξον…». Ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι η πιο μυστηριώδης ύπαρξη στην Ιστορία του κόσμου. Είχε την αυτοσυνειδησία και συχνά μιλούσε για την προέλευση και το σκοπό της ενανθρωπήσεώς Του. Ιδού, λοιπόν, ενώπιόν μας το μέγα και ακατάληπτο Μυστήριο, που οι θεολόγοι προσπαθούν να εξηγήσουν. Αλλά, μήπως υπερβαίνουν τα όρια των ανθρωπίνων προδιαγραφών και δυνατοτήτων, σχοινοβατώντας σε αμέτρητα ύψη; Μήπως φιλοδοξούν- ματαίως- να εισχωρήσουν στα ανεξιχνίαστα του αοράτου κόσμου, του όντως αληθινού, ως αιωνίου; Γιατί, ποια σχέση υπάρχει ανάμεσα στην άκτιστη θεία ουσία και στην κτιστή και κατακερματισμένη ανθρώπινη φύση; Μήπως οι Άγιοι σπαταλούσαν το χρόνο τους, για να κατανοήσουν τα μυστήρια του Θεού; Ή έκαναν τεράστιο άλμα, περικόπτοντας τις «ακροβασίες» της σκέψης, θυσιάζοντας τους λογισμούς και βιώνοντας την Πίστη ως προσωπικό γεγονός, σχέση μυστική και ανερμήνευτη, στα βάθη της υπάρξεως, κατά τη διδασκαλία της Εκκλησίας;

Νομίζω πως η Οδός της αναζήτησης του Ιησού δεν εξαντλείται στα λιμνάζοντα «νερά» του Ορθολογισμού. Τα προσπερνάει ταχύτατα, γνωρίζοντας την «επικινδυνότητα» του εδάφους της «κοσμικής» σοφίας. Αντιθέτως, η σοφία του Θεού καταγράφεται και καρποφορεί στο Λόγο Του και στους Βίους των Αγίων. Οφείλουμε να βλέπουμε την Κτίση ως ενιαίο δημιούργημα του Θεού, που έθεσε νόμους αμετάκλητους για την ύπαρξη, τη λειτουργία και τον προορισμό της. Η υποτίμηση του σχεδίου της Δημιουργίας, με το θράσος και την ασέβεια των ανθρώπων, μπορεί να επιφέρει καταστρεπτικές συνέπειες σε ατομικά, συλλογικά ή και παγκόσμια πλαίσια, όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά βλέπομε, δυστυχώς, να διαγράφεται τραγικά και στην εποχή μας.

 Λοιπόν, ο χριστιανός που επιθυμεί να ερευνήσει τα απροσπέλαστα «δόγματα», καλό είναι να γνωρίζει το πεπερασμένο των ανθρωπίνων δυνατοτήτων. Οφείλομε να…ελαχιστοποιούμε τις προσπάθειες της πλήρους κατανοήσεως της υπερφυούς πραγματικότητας, που η εμπειρία της Εκκλησίας και τα συγκλονιστικά βιώματα των Αγίων της διαχρονικά επιβεβαιώνουν. Επί πλέον, το ακατάληπτο της τριαδικότητας του Θεού, ο Οποίος είναι η όντως Αγάπη, ίσως αποτελεί την καλύτερη «απόδειξη» της υπάρξεώς Του και δείχνει το ειδικό βάρος, τη μοναδικότητα της χριστιανικής Αποκαλύψεως, εν μέσω της «Βαβέλ» του Πολιτισμού, του πολυθεϊσμού και της βαρβαρότητας της εποχής μας.

Θα τελειώσουμε, με τα βαθυστόχαστα λόγια του Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς: «Ο Θεός έγινε άνθρωπος και έζησε μεταξύ των ανθρώπων σαν άνθρωπος και παρέμεινε στην Εκκλησία, για να μπορέσουν οι άνθρωποι, προσβλέποντες σε Αυτόν, να ζουν με Αυτόν και «εν Αυτώ» και «χάριν Αυτού». Αυτή είναι η μοναδική, η δικαία, πραγματική και αληθινή πρόσκληση του ανθρώπου στην γη, που γίνεται από τον Θεό. Γι’ αυτό κατέβηκε ο Θεός στη γη και έγινε άνθρωπος, για να μπορέσει ο άνθρωπος να ζήσει, μιμούμενος Εκείνον, ο Οποίος έδωσε σ’ αυτόν όλες τις ένθεες δυνάμεις, τις απαραίτητες για τον σκοπό αυτό. Γιατί στον Θεάνθρωπο Κύριο Ιησού Χριστό, κάθε τι το θεϊκό έγινε ανθρώπινο, κάθε τι το θείο έγινε δικό μας, για να μπορέσουμε εμείς αποδεχόμενοι Αυτόν, να Τον οικειοποιηθούμε και να Τον κάνουμε Δικό μας». Ήδη, τα λευκά σπάργανα και το πλαίσιο της Φάτνης μάς «δείχνουν» την Ανάσταση!     

 Νίκος Σιγανός

Εσπερινός Εγκαινίων του Ιερού Ναου Αγίας Άννης

Ενορία Ευαγγελίστριας – Λήψη από ελικόπτερο

Κοπή Βασιλόπιτας με τον Κώστα Μακεδόνα 21/1/2018

Παρασκευή πρόσφορου

     

Επισκέπτες της Ιστοσελίδας

3732809

RSS Ορθόδοξος Συναξαριστής

  • Το εορτολόγιο της ημέρας
    ..:: Ορθόδοξος Συναξαριστής ::..Σήμερα 13/02/2025 εορτάζουν:Όσιος ΜαρτινιανόςΆγιοι Ακύλας και Πρίσκιλλα οι ΑπόστολοιΆγιος Ευλόγιος Αρχιεπίσκοπος ΑλεξάνδρειαςΆγιοι Πατήρ και ΥιόςΌσιος Συμεών Κτήτορας της Μονής Χιλανδαρίου Αγίου ΌρουςΆγιος Γεώργιος Αρχιεπίσκοπος ΛευκορωσίαςΟσία Σεραφείμα εκ ΡωσίαςΑνάμνηση των Εγκαινίων του Ναού της Θεοτόκου και της Αγίας Θέκλας εν τω όρει ΠοσαλέωςΌσιος ΜαϋουμάςΑνακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου Edward βασιλέα της ΑγγλίαςΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ […]
Go To Top