Γάμος, οικογένεια-«δια βίου κοινωνία»

Αν κάποιος, φίλοι μου, σας ρωτούσε ποια είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας, τί θα απαντούσατε; Να «μαντέψω» πως θα πέφτατε έξω; Πάντως, ο μαθητής του ανέκδοτου απάντησε ως εξής: «τα επτά μυστήρια είναι τέσσερα: το Βάπτισμα και ο Γάμος»! Βέβαια, όλα όσα βλέπομε τριγύρω και μέσα μας αποτελούν «μυστήρια»: ο άνθρωπος, η Φύση, η ζωή, ολόκληρο το Σύμπαν! Τί είναι λοιπόν ο Γάμος και η Οικογένεια; Τώρα και αρκετά χρόνια περνούν «κρίση», με κυριότερα θύματα τα παιδιά, που εγκαταλείπονται στα ιδρύματα ή στους δρόμους, έρμαια στις ζωώδεις επιθυμίες και στις εγκληματικές συμπεριφορές βαρβάρων και σκοτεινών κυκλωμάτων! Μπορούμε άραγε να προσεγγίσουμε αυτό το μεγάλο Μυστήριο, για το οποίο τόμοι πολλοί έχουν γραφτεί, από ειδικά εγχειρίδια μέχρι  πλούσιες επιστημονικές μελέτες; 
   

Αυτό που σκέφτομαι είναι τούτο: από τους πολλούς παραδοσιακούς γάμους που έχομε όλοι μας παρακολουθήσει, εκτός από τα πλούσια εδέσματα, τα γλέντια και τα ξεφαντώματα, τί άλλο έχομε αποκομίσει; Όλη αυτή η πολυέξοδη και κοπιαστική διαδικασία είναι μόνο για να «επισημοποιήσει» κάποιους δεσμούς, αισθήματα, σχέσεις; Μα και πέρα από τα «τυπικά», ποιοι πιστοί ζήτησαν ποτέ να ενημερωθούν για τα ουσιώδη της Ιερής Ακολουθίας, με τις καταπληκτικές ευχές, το νόημα των αναγνωσμάτων, την επίκληση των Αγίων Μαρτύρων, το «χορό του Ησαΐα», το κρασί- απομεινάρι της ένταξης του Μυστηρίου στη Θεία Ευχαριστία; Σε τί άραγε έγκειται η «ιερότητα» του παγκόσμιου θεσμού, με τον οποίο θεμελιώνεται η οικογένεια, το «κύτταρο» της κοινωνίας;

Στην Αγία Γραφή διαβάζομε: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός…» το σύμπαν, τους αστέρες, το φως, τη ζωή! Στο τέλος, τον άνθρωπο-«άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Κατά τον Απόστολο Παύλο: «Το μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Εκκλησίαν» (Εφ.5,32). Άραγε, θα μπορούσε να δοθεί υψηλότερη τιμή και αξία στη φυσική ένωση άντρα και γυναίκας; Να συμβολίζει, δηλαδή, ο Γ

Αν κάποιος, φίλοι μου, σας ρωτούσε ποια είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας, τί θα απαντούσατε; Να «μαντέψω» πως θα πέφτατε έξω; Πάντως, ο μαθητής του ανέκδοτου απάντησε ως εξής: «τα επτά μυστήρια είναι τέσσερα: το Βάπτισμα και ο Γάμος»! Βέβαια, όλα όσα βλέπομε τριγύρω και μέσα μας αποτελούν «μυστήρια»: ο άνθρωπος, η Φύση, η ζωή, ολόκληρο το Σύμπαν! Τί είναι λοιπόν ο Γάμος και η Οικογένεια; Τώρα και αρκετά χρόνια περνούν «κρίση», με κυριότερα θύματα τα παιδιά, που εγκαταλείπονται στα ιδρύματα ή στους δρόμους, έρμαια στις ζωώδεις επιθυμίες και στις εγκληματικές συμπεριφορές βαρβάρων και σκοτεινών κυκλωμάτων! Μπορούμε άραγε να προσεγγίσουμε αυτό το μεγάλο Μυστήριο, για το οποίο τόμοι πολλοί έχουν γραφτεί, από ειδικά εγχειρίδια μέχρι  πλούσιες επιστημονικές μελέτες;

Αυτό που σκέφτομαι είναι τούτο: από τους πολλούς παραδοσιακούς γάμους που έχομε όλοι μας παρακολουθήσει, εκτός από τα πλούσια εδέσματα, τα γλέντια και τα ξεφαντώματα, τί άλλο έχομε αποκομίσει; Όλη αυτή η πολυέξοδη και κοπιαστική διαδικασία είναι μόνο για να «επισημοποιήσει» κάποιους δεσμούς, αισθήματα, σχέσεις; Μα και πέρα από τα «τυπικά», ποιοι πιστοί ζήτησαν ποτέ να ενημερωθούν για τα ουσιώδη της Ιερής Ακολουθίας, με τις καταπληκτικές ευχές, το νόημα των αναγνωσμάτων, την επίκληση των Αγίων Μαρτύρων, το «χορό του Ησαΐα», το κρασί- απομεινάρι της ένταξης του Μυστηρίου στη Θεία Ευχαριστία; Σε τί άραγε έγκειται η «ιερότητα» του παγκόσμιου θεσμού, με τον οποίο θεμελιώνεται η οικογένεια, το «κύτταρο» της κοινωνίας;

Στην Αγία Γραφή διαβάζομε: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός…» το σύμπαν, τους αστέρες, το φως, τη ζωή! Στο τέλος, τον άνθρωπο-«άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Κατά τον Απόστολο Παύλο: «Το μυστήριον τοῦτο μέγα ἐστίν, ἐγὼ δὲ λέγω εἰς Χριστὸν καὶ εἰς τὴν Εκκλησίαν» (Εφ.5,32). Άραγε, θα μπορούσε να δοθεί υψηλότερη τιμή και αξία στη φυσική ένωση άντρα και γυναίκας; Να συμβολίζει, δηλαδή, ο Γάμος τη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία και να υπερβαίνονται τα ανθρώπινα πλαίσια της βιολογικότητας, με τον εξαγιασμό της; Όντως ευλογημένος ο χριστιανικός Γάμος! Ασύλληπτα ευλογημένη η Οικογένεια! Εδώ, ο ανθρώπινος έρωτας και η αγάπη, η χαρά και ο πόνος, η ταπείνωση και το μεγαλείο του προσώπου, η ψυχοσωματική ενότητα, η αφοσίωση και η τιμιότητα, με την άσκηση και τον αγιασμό που εκπέμπει η Θεία Χάρη, συμπλέκονται με τρόπο ανεξήγητο και υφαίνουν μια όντως νέα «κοινωνία», πρωτόγνωρη ζωή, σταυροαναστάσιμη, συνύπαρξη «τριαδική», που ολοκληρώνεται με την ιερή τεκνογονία.

Ιδού λοιπόν ο Άνθρωπος-«ιερέας»-συνδημιουργός του Θεού! Τί άλλο πιο σπουδαίο θα θέλαμε; Μόνο να θαυμάζομε και να τον ευγνωμονούμε οφείλομε, καθώς, είτε με τον έγγαμο βίο, είτε με την αγαμία, όλους μάς καλεί στη Βασιλεία Του, στην εσχατολογική προοπτική της Εκκλησίας. Μέρες που είναι, μα και μπροστά στις δυσκολίες που έρχονται, αντί για τον δυτικόφερτο «άγιο» Βαλεντίνο-«επινόηση» αδίστακτων εμπόρων-ας παρακαλούμε το ζευγάρι των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας, που εορτάζουν (στις 13 Φεβρουαρίου), να προστατεύουν την Οικογένεια, τους νέους και τα παιδιά μας.  Και επί τέλους, κόντρα στον εορτασμό «Παγκόσμιων Ημερών» ενός παναμαρτωλού συστήματος, ας τιμούμε τους πραγματικούς Αγίους με τις Ορθόδοξες Γιορτές, όπως μάθαμε από τους προγόνους μας και τους γονείς μας.

Νίκος Σιγανός, θεολόγος

άμος τη σχέση του Χριστού με την Εκκλησία και να υπερβαίνονται τα ανθρώπινα πλαίσια της βιολογικότητας, με τον εξαγιασμό της; Όντως ευλογημένος ο χριστιανικός Γάμος! Ασύλληπτα ευλογημένη η Οικογένεια! Εδώ, ο ανθρώπινος έρωτας και η αγάπη, η χαρά και ο πόνος, η ταπείνωση και το μεγαλείο του προσώπου, η ψυχοσωματική ενότητα, η αφοσίωση και η τιμιότητα, με την άσκηση και τον αγιασμό που εκπέμπει η Θεία Χάρη, συμπλέκονται με τρόπο ανεξήγητο και υφαίνουν μια όντως νέα «κοινωνία», πρωτόγνωρη ζωή, σταυροαναστάσιμη, συνύπαρξη «τριαδική», που ολοκληρώνεται με την ιερή τεκνογονία.

Ιδού λοιπόν ο Άνθρωπος-«ιερέας»-συνδημιουργός του Θεού! Τί άλλο πιο σπουδαίο θα θέλαμε; Μόνο να θαυμάζομε και να τον ευγνωμονούμε οφείλομε, καθώς, είτε με τον έγγαμο βίο, είτε με την αγαμία, όλους μάς καλεί στη Βασιλεία Του, στην εσχατολογική προοπτική της Εκκλησίας. Μέρες που είναι, μα και μπροστά στις δυσκολίες που έρχονται, αντί για τον δυτικόφερτο «άγιο» Βαλεντίνο-«επινόηση» αδίστακτων εμπόρων-ας παρακαλούμε το ζευγάρι των Αγίων Ακύλα και Πρίσκιλλας, που εορτάζουν (στις 13 Φεβρουαρίου), να προστατεύουν την Οικογένεια, τους νέους και τα παιδιά μας.  Και επί τέλους, κόντρα στον εορτασμό «Παγκόσμιων Ημερών» ενός παναμαρτωλού συστήματος, ας τιμούμε τους πραγματικούς Αγίους με τις Ορθόδοξες Γιορτές, όπως μάθαμε από τους προγόνους μας και τους γονείς μας.

Νίκος Σιγανός, θεολόγος